ZASADY DOBREGO WYCHOWANIA.

POŚWIĘCAJ DZIECKU CZAS: okazuj zainteresowanie dzieckiem i jego aktywnością; obdarzaj uwagą; słuchaj; rozmawiaj (zwracając na dziecko całą swoją uwagę); angażuj go w życie rodziny; pozwól samodzielnie wykonywać obowiązki i podejmować decyzje dotyczące własnej osoby, a także innych osób z rodziny;

ZASPOKAJAJ WSZYSTKIE POTRZEBY DZIECKA: zarówno fizyczne jak i psychiczne (potrzebę bezpieczeństwa, bliskiego kontaktu, bezwarunkowej miłości, akceptacji, samodzielności, niezależności, przynależności, uznania społecznego, itd.);

STOSUJ TZW. POZYTYWNE WYCHOWANIE: dostrzegaj przede wszystkim pozytywne zachowania dziecka, wzmacniaj je poprzez obdarzanie dziecka uwagą, w momencie gdy jest grzeczne; chwal (zawsze konkretne zachowanie, nie ogólnie), nagradzaj ( najlepiej poprzez wspólne spędzanie z dzieckiem czasu, wykonywanie z nim jego ulubionych zajęć), rób z tego święto; pamiętaj, że czasami sukcesem dziecka (a także rodziców) jest zwyczajny brak negatywnego zachowania!!!

JEŻELI MUSISZ KARAĆ RÓB TO PRAWIDŁOWO:

• zanim ukarzesz dziecko spróbuj sam się uspokoić (zdenerwowany rodzic może być niesprawiedliwy i niekonsekwentny);
• przed zastosowaniem kary daj dziecku ostrzeżenie;
• stosuj kary bezpośrednio po nieprawidłowym zachowaniu i z odpowiednim komentarzem, tak żeby dziecko wiedziało, za co jest karane;
• stosuj kary krótkie i łatwe do zrealizowania; tylko jedną karę na raz;

UNIKAJ WPAJANIA DZIECIOM SZKODLIWYCH I DESTRUKCYJNYCH DLA ICH PSYCHICZNEGO ROZWOJU PRZEKONAŃ TYPU:

• "Nie mogę pozwolić sobie na negatywne emocje"
• "Proszenie o pomoc i popełnianie błędów jest złe"
• "Muszę być we wszystkim dobry"
• "Jestem wart tyle, ile w życiu osiągnę"
• "Wszyscy muszą mnie lubić"

STAWIAJ DZIECKU JASNE I ZROZUMIAŁE GRANICE, BĄDŹ KONSEKWENTNY W ICH PRZESTRZEGANIU.

 RODZICE POWINNI UZGODNIĆ I UJEDNOLICIĆ POSTAWY I METODY WYCHWAWCZE W STOSUNKU DO DZIECI (TZW. JEDNOLITY FRONT), nie może to być jednak na zasadzie walki rodziców z dziećmi;

 PAMIĘTAJ, ŻE DZIECKO UCZY SIĘ PRZEDE WSZYSTKIM PRZEZ NAŚLADOWANIE: dawaj więc dziecku dobry przykład zachowania; unikaj sprzeczności między tym co mówisz, a tym co robisz ( to co robisz ma na dziecko większy wpływ niż to co mówisz!!!!!!);

DOSTRZEGAJ TRUDNOŚCI DZIECKA I RÓB WSZYSTKO, CO W TWOJEJ MOCY, ŻEBY MU POMÓC! BĄDŻ OBROŃCĄ SWOJEGO DZIECKA!

OKAZUJ DZIECKU ZAUFANIE I WIARĘ W JEGO MOŻLIWOŚCI, UMOŻLIWIAJ MU, BY MOGŁO JAK NAJCZĘSCIEJ DOŚWIADCZAĆ SUKCESÓW BY KSZTAŁTOWAĆ W NIM POCZUCIE WŁASNEJ WARTOŚCI I POZYTYWNĄ SAMOOCENĘ!

DAJ DZIECKU MOŻLIWOŚĆ PLANOWANIA: następnego dnia, tygodnia, wakacji, sposobu spędzania wolnego czasu, własnego zachowania, itd.;

UŚMIECHAJ SIĘ JAK NAJCZĘŚCIEJ, STARAJ SIĘ ROZŁADOWYWAĆ NEGATYWNE EMOCJE– dzieciom bardzo udzielają się uczucia i nastroje rodziców!.

STARAJ SIĘ NIE DAWAĆ WCIĄGAĆ W KŁÓTNIĘ, TARGI I BEZOWOCNĄ DYSKUSJĘ Z DZIECKIEM, POWIEDZ DZIECKU JASNO I PROSTO, JAKIE ZACHOWANIE NIE JEST PRZEZ CIEBIE AKCEPTOWANE.

                                                                                              PEDAGOG SZKOLNY : OLGA ZIARKO