OFIAROWANIE PAŃSKIE

Uroczystość Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu.

Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Święto Ofiarowania jest związane z tajemnicą Narodzenia Pańskiego i dlatego jeszcze można śpiewać kolędy. Nazwa święta wywodzi się od dwóch terminów greckich: Hypapante oraz Heorte ton Katharismou, co oznacza święto spotkania

i oczyszczenia. Oba te święta były głęboko zakorzenione w tradycji Starego Testamentu.

Na pamiątkę ocalenia pierworodnych synów Izraela podczas niewoli egipskiej, każdy pierworodny syn u Żydów był uważany za własność Boga. Dlatego dnia 40 po jego urodzeniu należało syna zanieść do świątyni w Jerozolimie, złożyć go w ręce kapłana, a następnie wykupić za symboliczną opłatą 5 syklów. Z tej okazji matka była zobowiązana złożyć ofiarę

z baranka, a jeśli jej na to nie pozwalało zbyt wielkie ubóstwo, to przynajmniej ofiarę

z dwóch synogarlic lub gołębi. Fakt, że Maryja i Józef złożyli synogarlicę, świadczy, że byli bardzo ubodzy.

Tradycyjnie ten dzień nazywa się dniem Matki Bożej Gromnicznej. W czasie Ofiarowania starzec Symeon wziął na ręce swoje Pana Jezusa i wypowiedział prorocze słowa: "Światłość na oświecenie pogan i na chwałę Izraela" (Łk 2, 32). Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania żłóbków i choinek - kończy się tradycyjny okres Bożego Narodzenia.

Dzieci z klasy II, przygotowujące się do I Komunii świętej 2 lutego otrzymały nowe świece.

Świeca, a właściwie jej światło jest symbolem samego Chrystusa, do którego drugoklasiści jeszcze częściej mają się zwracać. Dlatego z przejęciem trzymały po Mszy św. niedzielnej otrzymane od księdza proboszcza Artura Przybyłko swoje świece.

                                                                                                                 Dorota Sobiegraj, Ewa Przybyła