Będziemy wróżyć? Czemu nie!

Już błyszczą kocie oczy w mroku…

Wieczór andrzejek zdarza się

Raz jeden tylko w całym roku.

Woda gotowa, jest wosk już,

Cienie swój zaczynają teatr.

Na ścianę jak zza siedmiu mórz

Wielka wpływa karawela…

A może to jest chiński smok?

A może róża, proszę pana?

Już błyszczy w kocich oczach mrok

I przyszłość w gwiazdach jest schowana.

Za karawelą pędzi pies,

I koń z wielbłądem w parze bryka.

Jest kształt Europy,

Azja jest, Jest pół Australii i Afryka.

Więc może zechce ze mną kto

Nad wyjaśnieniem wróżb się biedzić?

Wiedziałby wszystko stary kot…

Lecz w oczach schował odpowiedzi.