4 grudnia to nie tylko imieniny Barbary, to też tradycyjne górnicze święto. Celebrowane jest przez górników jak również przez wszystkich pracowników związanych z wydobyciem paliw kopalnych. Co roku w wielu miejscach w kraju, podczas Barbórki, odbywają się uroczyste msze święte, akademie i koncerty. Z tej okazji uczniowie klasy 3 uczestniczyli w spotkaniu czytelniczym online Górnicze skarby na święto św. Barbary zorganizowanym przez Publiczną Bibliotekę Pedagogiczną RODN „WOM” w Częstochowie. Panie prowadzące warsztaty zapoznały uczniów z informacjami na temat pracy górników i postacią św. Barbary – patronki górniczego fachu. Trzecioklasiści dowiedzieli się, że Święta Barbara, jest męczennicą, patronką dobrej śmierci i trudnej pracy. Dlaczego stała się patronką górników? Według legendy, krótko po tym kiedy Święta Barbara została ścięta z powodu przejścia z pogaństwa na chrześcijaństwo, jej ojca, który doniósł na męczennicę, raził piorun. Źródła mówią, że tym sposobem Barbara została patronką narażonych na wybuchy, w tym i górników. Zgodnie z tradycją figura świętej Barbary znajduje się w górniczych kościołach, a także w cechowniach, czy tradycyjnych domach, gdzie mieszkają górnicze rodziny. W dniu 4 grudnia, kiedy obchodzona jest Barbórka, zobaczyć można poranne pochody górników ubranych w odświętne mundury z orkiestrą na czele (można ich poznać po czapkach z czerwonymi piórami). Maszerują po ulicach miast, po osiedlach. Dla górników jest to dzień wolny od pracy, więc mają oni czas na świętowanie albo też odbieranie odznaczeń, czy nagród, które w ten dzień są rozdawane najbardziej zasłużonym przedstawicielom tego zawodu. Uczniowie poznali charakterystyczny mundur górnika i czako (nakrycie głowy), które są symbolami tego zawodu. Zwyczaj noszenia takiego stroju wprowadzono w XVIII wieku na Górnym Śląsku i w Zagłębiu Dąbrowskim. Nieodłącznym elementem górniczego munduru jest szpada. Górnicy posiadają także swoje barwy – kolor czarny i zielony. Rozszyfrowanie ich znaczenia jest dosyć proste. Czarny symbolizuje ziemię, natomiast zielony, jest kolorem natury. Warto tu również wspomnieć także o wierzeniach górniczych. Dzieci poznały postać Skarbnika. Wedle podań duch zamieszkuje podziemia strzegąc w nich drogocennych kruszców i skarbów. Nasz podziemny duch mógł przyjmować różne postacie – konia, myszy, pająka, psa oraz oczywiście człowieka. W dłoni dzierżył laskę sztygarską. Czasem widywano go z fajką. Kiedy zażądał ognia, trzeba było go podać na łopacie lub trzonku kilofa. Skarbnik pomagał górnikom. Kiedy przybierał postać myszy uciekających w stronę szybu, ostrzegał ludzi przed niebezpieczeństwem. Skarbnik był życzliwy dla górników. Często pierwszy ich pozdrawiał, a jeżeli karał, to sprawiedliwie. Zwieńczeniem dzisiejszego dnia było odczytanie referatów przygotowanych przez uczniów na temat górnictwa i wykonanie pracy plastycznej o ciężkiej pracy w kopalni.