Rozwój społeczno-emocjonalny dziecka 6-letniego.

 W tym wieku dziecko przeżywa ponownie trudny okres( przypominający zachowanie 2,5 latka), staje się mniej zrównoważone emocjonalnie, popada w skrajne stany, od uwielbienia do nieopanowanej nienawiści w stosunku do wszystkich ludzi a zwłaszcza bliskich. (Potrafi więc uściskać matkę serdecznie mówiąc ,,Kocham Cię ‘’a za chwilę wybuchnąć gwałtownie: ,,Nienawidzę cię”.

ZAPAMIĘTAJ!

- sześciolatek dąży do tego by być najważniejszą osobą w rodzinie- wszyscy mają spełniać jego potrzeby, domaga się wszystkiego czego zapragnie, oczekuje, że to inni będą dostosowywać się do jego wymagań.

- bardzo łatwo złości się na osoby, które nie zaspokajają jego potrzeb, szczególnie narażone na liczne pretensje i oskarżenia sześciolatka są w tym okresie mamy.

- dopiero gdy wszystko idzie po jego myśli jest zdolne do okazania czułości lub udzielenia pomocy.

- dziecko jest skłonne do kłótni i godzinnych dyskusji nad wydanym poleceniem

- trudno jest je odwieść od wcześniej zaplanowanej aktywności.

- bardzo źle znosi wszelkie niepowodzenia, nie umie przyjąć krytyki, czy kary, nie jest w stanie przegrywać w zabawie- aby się przed tym uchronić, potrafi odwołać się do oszustwa czy ukrycia własnych niepowodzeń.

- jest bardzo ciekawe świata, otwarte na nowe doświadczenia.

- ,, Moje” jest dla nich bardzo ważne, ,, Twoje” zupełnie się nie liczy, nie mogą zrozumieć dlaczego ktoś inny miałby mieć więcej niż one, albo ktoś miałby mieć to czego one by chciały.

- nie zawsze mówią prawdę, szczególnie jeśli chce się je skłonić do przyznania się do winy.

Uczucia dziecka w tym wieku zaczynają dopiero nabierać społecznego charakteru.

W zakresie rozwoju społecznego dziecko 6-letnie chętnie współdziała w grupie rówieśników, umie podporządkować się regułom zabawy, i poleceniom słownym. Zaczynają kształtować się u niego zainteresowania szkolne i poczucie obowiązku.

Tak więc 6-latek przejawia żywe zainteresowanie światem przyrody; roślin, zwierząt, oraz niektórymi aspektami życia społecznego; zawodami czy pracą ludzką.

Ulubiona formą spędzania czasu jest nadal zabawa. Zabawy sześciolatków są bardzo urozmaicone, organizowane w zespole kilkorga dzieci. Rozwijają się wydatnie gry i zabawy dydaktyczne: umysłowe i ruchowe – z regułami, których dzieci coraz pilniej przestrzegają.

Komunikacja interpersonalna (rodzic- dziecko)

Umiejętność porozumiewania się ze swoim dzieckiem to najważniejsza umiejętność rodziców. Kiedy dzieci wiedzą, że mogą porozmawiać z rodzicami o swoich sprawach, czują, że są ważne i kontrolują sytuację. Dobra komunikacja jest podstawą uczenia dzieci samooceny, rozwiązywania problemów i współpracy z innymi.

Aby komunikacja z dziećmi była otwarta i skuteczna muszą one czuć, że rodzice słuchają ich z pełną szczerą uwagą. Jeżeli dzieci obawiają się, że próba rozmowy z rodzicem wywoła potok krytycznych uwag, po prostu rezygnują, zamykają się.

Sztuka słuchania:

Aby zapewnić otwartą komunikację ze swoimi dziećmi, rodzice muszą nauczyć się być dobrymi słuchaczami. Bycie słuchaczem to nie bierna, lecz bardzo aktywna postawa.

Pierwszy krok to wyjaśnienie dzieciom, że rodzice są po to aby ich słuchać. Słuchanie to powinno być aktywne a nie bierne( rodzic jednocześnie ogląda telewizję i słucha dziecka).

Przez codzienny stres i napięcie, którego doświadczają rodzice, łatwo zaniedbać dziecko lub tylko biernie je wysłuchać. Jeśli w danym momencie rodzic nie jest w stanie poświęcić dziecku całej uwagi, to wystarczy zatrzymać się na chwilę i krótko odpowiedzieć na jego pytanie. Możemy powiedzieć ,, kochanie mamusia jest teraz zajęta, czy możemy porozmawiać za 15 minut.” Niż słuchać połowicznie. Dziecko będzie wiedziało, że mama czy tata przywiązują wagę do tego, co ma ono do powiedzenia, i że poświęcą mu trochę czasu później.

                                                             Pedagog szkolny: Olga Ziarko