Według Słownika Jezyka Polskiego mianem kroniki zwykło określać się dzieło historyczne, które opisuje wydarzenia w porządku chronologicznym. Samo słowo „kronika” pochodzi od greckiego rzeczownika chronos – czas.

Kroniki średniowieczne były zazwyczaj pisane zgodnie z zasadami ówczesnego ars dictandi, czyli sztuki dyktowania. Najczęściej w procesie tym wykorzystywano tzw. styl wysoki, kładący silny nacisk na stosowanie rozbudowanych zdań, rytmizację prozy, dźwięczność oraz tworzenie wewnętrznych rymów.

Kronika typowa dla średniowiecza znacznie różniła się od późniejszych realizacji tego gatunku, które były skrupulatnie spisywane i kładły wielki nacisk na zgodność z faktami. Ta średniowieczna była przeważnie utworem epickim łączącym w sobie elementy gesta (z łac. „czyny”) z motywami fantastycznymi i cudownymi. Tego rodzaju dziełem jest „Kronika polska” Galla Anonima.

 

 

Dzisiaj klasa I odwiedziła szkolna bibliotekę, gdzie zgromadzone są kroniki naszej szkoły.

Pani Ewa udostępniła nam kilka z nich. Pokazała nam zdjęcia, na których mogliśmy zobaczyć naszych rodziców, gdy chodzili do szkoły.

Z sentymentem oglądaliśmy nasze zdjęcia z przedszkola i ze ślubowania.

Za kilka lat znów poprosimy o kroniki, aby przypomnieć sobie chwile spędzone w naszej szkole.