"Pani Jesień"

Przeszedł sobie dawno  śliczny, złoty wrzesień... 

Teraz nam październik 

Dała pani jesień... 

Słono takie śpiące,  coraz później wstaje, 

Ptaszki odlatują,  hen, w dalekie kraje. 

W cieniu, pod drzewami  cicho śpią kasztany, 

każdy błyszczy pięknie,  niby malowany. 

Lecą liście z drzewa  różnokolorowe, 

te są żółto – złote,  a tamte – brązowe. 

Jeszcze niby ciepło,  słonko świeci, grzeje... 

aż tu nagle skądejś  wichrzysko zawieje. 

Chmur wielkich deszczowych  nazbiera, napędzi... 

tak się pan listopad  nauwija wszędzie.