1. Dzieci są nie napisaną jeszcze historią przyszłego świata. Nadzieją, że będzie lepszy niż nasz.

2. Dzieci pokazują nam, że nie jesteśmy najważniejsi. Uczą nas, jak być na drugim planie, jak w odpowiednim czasie odpuścić, bo nie zbawimy świata, możemy tylko nieporadnie       i zawsze trochę na oślep dzielić się prostą miłością.

3. Dzieci nas kochają bezwzględnie, bezwarunkowo, mimo naszych tragicznych, wstydliwych pomyłek - kochają całym sercem raz na zawsze i do końca świata.

4. Dzieci zapełniają nam dom: gwarem, śpiewem, skakaniem, płaczem, piskiem, śmiechem, głośną muzyką, bieganiem i bałaganem. Są barwnym i hałaśliwym manifestem triumfu życia nad nicością.

5. Dzieci chronią przed zwątpieniem – dopóki wyciągają do nas lepkie od czekolady łapki    i ubrudzone buźki – nie ma wątpliwości, że rzeczywistość istnieje i ma sens.
Dzieci – niby na pozór jak my – tak naprawdę autonomiczne byty, małe kłębki włóczki uciekające z kolan, kiełkujące ziarenka. Co z tego wyrośnie? Największa tajemnica.

Pamiętajmy jednak, że:

Źródło:

https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/category/bez-komentarza/

pedagog

Joanna Łakomska