Dobre wzorce wyniesione z domu są podstawą.
Malec uczy się, obserwując i naśladując dorosłych, bo już dla kilkulatka rodzice są niekwestionowanymi autorytetami i wzorami do naśladowania!
Naukę dobrych manier warto rozpocząć jak najwcześniej. Stopniowo, konsekwentnie, z upływem czasu należy poszerzać zakres zdobywanych przez dziecko umiejętności. Poznanie zasad savoir-vivre’u to długotrwały proces, rozpisany na wiele lat, nie da się go przyswoić, np. w przeddzień rodzinnej uroczystości. Dlatego ważnym krokiem jest, ustalenie pewnego zakresu norm, które powinny być przestrzegane codziennie.
Ważne: Bądź przykładem,
Najpierw pokaż i naucz, a następnie wymagaj,
Bądź konsekwentny,
Ucz szacunku dla innych i ich własności,
Szanuj prywatność dziecka,
Jeśli malec potrafi zrobić coś samodzielnie, nie wyręczaj go.
Bardzo istotna jest rola rodziców, dziadków, nauczycieli oraz ich świadomość, aby nie tylko przekazywać wiedzę merytoryczną, ale też rozwijać kompetencje społeczne, do których z pewnością zaliczają się dobre maniery. Ważne jest, aby dziecko nie tylko umiało się zachować, gdy idzie z rodzicami na ważną uroczystość, ale i na co dzień. By odnosiło się do innych uprzejmie, z życzliwością i szacunkiem, a swą swobodą nie krępowało otoczenia.

Kulturalne praktyki w domu!
Wystarczy wdrożyć i ćwiczyć kilka podstawowych zasad, aby dzieci były postrzegane jako uprzejme, grzeczne i miłe:
Magiczne słowa: proszę, dziękuję, przepraszam są najważniejszą zasadą dobrego wychowania. Przypominaj, poprawiaj i sygnalizuj dziecku, kiedy magiczne słowa powinny być  używane.
Powitanie i pożegnanie: ważne jest, aby dziecko nie rozpoczynało np. rozmowy telefonicznej z babcią bez „dzień dobry” i nie kończyło jej bez „do widzenia”.
Uświadamiaj dziecku, że bycie uprzejmym to obowiązek, ćwiczyć można dosłownie wszędzie – w domu, w szkole lub przedszkolu, w sklepie i w parku. Ważne, by dziecko nie tylko pozdrawiało napotykanych ludzi, ale i odpowiadało na pozdrowienia innych.
Kulturalna rozmowa: nawet maluch wie, że przerywanie, gdy mówi, jest bardzo nieprzyjemne. By wpoić zasadę grzecznej rozmowy dziecku, warto dać mu zawsze szansę na dokończenie zdania i opowieści. Ważne jest, by dorośli rozmawiający w towarzystwie dzieci również przestrzegali tej zasady.
Zachowanie przy stole: tu, co prawda istnieje mnóstwo charakterystycznych zasad i reguł, które należy wprowadzać stopniowo wraz z wiekiem. Najlepszym i najprostszym sposobem na nauczenie dziecka dobrych manier w tej dziedzinie jest jedzenie wspólnych posiłków, przyzwyczajenie malca w miarę możliwości, że pory są stałe, w tym czasie nie ma zabawy, oglądania bajek i grania. Nóż i widelec w towarzystwie łyżki powinny pojawić się jak najwcześniej: dziecięce sztućce to pierwszy etap w nauce savoir-vivre’u.
Kultura w autobusie/tramwaju: prawda jest taka, że małe dzieci muszą siedzieć, jednak mali uczniowie już powinni znać zasadę: ustąp miejsca starszym, przyszłym mamo albo po prostu mniejszym dzieciom, które podróżują z rodzicami. Negatywne opinie: traktuj innych tak, jak sam chcesz być traktowany – to dobra zasada, o której należy pamiętać podczas kształcenia.  Wulgaryzmy: ładne słownictwo trzeba z dziećmi wypracować. Przekleństwa i wulgaryzmy bardzo często przychodzą z maluchami prosto z podwórka lub nawet szkoły: nie można ich akceptować. Dzieci, powinny wiedzieć, że używanie wulgaryzmów to powód do wstydu. Wytłumacz, że są ładne słowa, którymi można wyrazić emocje. Nauka dobrych manier nie jest żmudną pracą, do której trzeba się specjalnie przygotowywać. Ważne jest, aby była naturalna, prosto z rodzinnej rutyny. Nawet drobne gesty, takie jak posprzątanie ze stołu, przytrzymanie drzwi babci lub podziękowanie za pyszne ciasto dobrze świadczą o dziecięcych manierach. W kontaktach międzyludzkich najważniejsze jest pierwsze wrażenie. Ponadto dobre wychowanie i poprawna etykieta sprawi, że dziecko będzie lepiej postrzegane przez innych, łatwiej będzie mu nawiązywać znajomości i przyjaźnie, nauczyciele czy pracodawcy będą mieli o nim dobre zdanie.
To właśnie od zaangażowania rodziców zależy, czy mały człowiek w przyszłości będzie umiał zachować się w towarzystwie elegancko i we właściwy sposób. Kilkulatek mówiący „dzień dobry”, „do widzenia”, „proszę”, „dziękuję”, „przepraszam”, ustępujący starszym osobom miejsca w autobusie – to duma mamy i taty. Utrzymanie maluchów w ryzach bon tonu bywa trudne, rodzice często zastanawiają się, kiedy i jak zacząć uczyć dobrych manier.
Wprowadź je w codzienne życie już od dziś.
Powodzenia!