SMART, TO ZNACZY MĄDRZE
W związku z kampanią Stowarzyszenia Producentów i Dziennikarzy Radiowych „SMART, TO ZNACZY MĄDRZE” pod hasłem: ”SMARTFON, PRZYJACIEL CZY WRÓG?” przeprowadziłam w klasach V-VIII i III gimnazjum zajęcia edukacyjno-profilaktyczne. Uczniowie zdobywali wiedzę na temat skutków nadmiernego korzystania ze smartfona, poznali pojęcie fonoholizmu oraz jego przejawy, mieli możliwość autodiagnozy przy pomocy specjalnie przygotowanego testu. A oto pojęcia fonoholizmu oraz jego rodzaje.
Fonoholizm to inaczej uzależnienie od telefonu komórkowego lub smartfona. Objawia się nadmiernym przywiązywaniem uwagi do niego oraz nadużywaniem go w różnych, codziennych sytuacjach. Rodzaje fonoholizmu:
„Syndrom wyłączonego telefonu” (SWT) – osoby cierpiące na SWT nałogowo pilnują, aby ich smartfon był zawsze włączony i naładowany. Dbają o to, by zawsze mieć dodatkowe źródło zasilania. Odczuwają lęk i wpadają w panikę, kiedy bateria się rozładowuje.
Uzależnienie od SMS-ów – to odczuwanie przymusu nieustannego otrzymywania i wysyłania wiadomości tekstowych. Za czasów telefonów z klawiaturami osoba uzależniona od SMS-ów miała charakterystyczny odcisk na kciuku, a aparat miał mocno wytartą klawiaturę. Dziś osoby korzystające ze smartfonów cierpią na cieśń nadgarstka. Charakterystyczne jest wysyłanie wiadomości również do siebie (np. z komputera) lub do osób będących w pobliżu.
Uzależnienie od nowych modeli – polega na nabywaniu coraz to nowszych modeli aparatów komórkowych. Uzależniony porównuje je, sprawdza, odwiedza stoiska sklepowe z telefonami. Celem jest posiadanie najlepszego modelu. To zjawisko nosi znamiona zakupoholizmu.
Komórkowy ekshibicjonizm – polega na prowadzeniu bardzo głośnych rozmów, pozwalaniem na długie dzwonienie telefonu tak, by wszyscy obecni go widzieli i słyszeli. Uzależniony wybierając aparat zwraca szczególną uwagę na jego kolor, stylistykę, cenę, a potem pokazuje innym funkcje, w jakie jest wyposażony. Zdarza się, że komórkowy ekshibicjonista prosi, aby do niego dzwonić wtedy, kiedy jest w miejscu publicznym.
Telefoniczni gracze – nadmiernie interesują się grami w telefonach. Aparat staje się konsolą do gry. Ściągają co chwilę nowe gry i grają często, stawiając sobie za cele pokonywanie coraz wyższych poprzeczek.
Dokumentaliści – fonoholicy tego typu kompulsywnie nagrywają i filmują wydarzenia z otaczającego ich świata, a między innymi te, które kompromitują innych. Filmy te trafiają do sieci, co prowadzi do bardzo przykrych następstw.
Zajęcia edukacyjno – profilaktyczne zostały przeprowadzone również dla uczniów klas I-IV, o czym napiszę w drugiej części artykułu.
E. Kaczyńska
04
CZE
2019
445
razy
czytano
własne