Jest w mym mieście teatr lalek.
Co dzień spektakl daje,
by przenosić wszystkie dzieci
w wyobraźni kraje.

Lecz gdy światła już pogasną
na ogromnej scenie,
za kurtyną lalki dają 
własne przedstawienie.

Wolne już od ludzkiej ręki,
co nimi porusza,
tworzą własny spektakl z baśni
zaklętych w ich duszach.

Grają śpiewem, tańcem, gestem,
słowem i milczeniem
dla Wielkiego Widza, co je
swym ożywił tchnieniem.

Przez noc całą grają lalki,
aż zmęczone zasną,
lecz się zbudzą, gdy na scenie
światła znów pogasną.

Kalina Beluch