Filtrowanie aktualności

data od

data od

data do

data do

wyszukaj

   Jak co roku w szkole w Niegowonicach obchodzony był Dzień Edukacji Narodowej. Jednak to świętowanie było nieco inne od poprzednich. Akademię rozpoczął taniec dwóch szkieletów, które wyraźnie uświadomiły zebranym, że to spotkanie zapadnie w pamięć na wieki, pozostawiając za sobą nieodwracalne zmiany.

   Sceneria sali gimnastycznej, na której zebrali się uczniowie, pracownicy szkoły i nauczyciele wprawiła co niektórych w zadziwienie. Sala została zamieniona w cmentarz, a stojący na przodzie napis mroził swoim przesłaniem: „Kto nie był człowiekiem ni razu, temu człowiek nic nie pomoże”. Wisząca obok kosa rozwiewała nadzieję, że to żart. Szkoła to nie zabawa, a nauka i nauczanie niesie ze sobą poważne konsekwencje.

   Dowodem na to były dzieci: Józio i Rózia, które przyszły do naszej szkoły prosić o jedynki. Prymusy nigdy nie zaznały bólu złych ocen, dlatego jedyną ich nadzieją pozostali żyjący nauczyciele, którzy mogli ten stan zmienić. Dzieci nie skusiły się nawet na słodycze. Jedynym ich pragnieniem było otrzymanie jedynek z różnych przedmiotów. Wymowne przesłanie zostawiła ta dwójka dzieci dla naszych uczniów: „Kto nie doznał goryczy złych ocen ni razu, ten nie dozna słodyczy w niebie”. Tak więc nadzieja wstąpiła w serca słabszych uczniów, którzy dojrzawszy sens w brakach prac domowych z radością wrócili do klas.

   Powiało grozą, kiedy na salę wkroczyło widmo profesora. Biedak był szarpany przez bezlitosne ptactwo, które mściło się za nieludzkie traktowanie na lekcjach. Uczniowie ze zrozumieniem przyjęli pretensje kruków, które wypominały belfrowi jego zachowanie. Bo któż to widział, żeby za drobne uchybienia uczniowskie wzywani byli rodzice do szkoły? A te wszystkie klasówki, lektury, stresy szkolne? Sprawca takich cierpień nie może doznać spokoju po śmierci! Jednak uczniowie okazali się łaskawsi od samego nauczyciela. Wybaczyli mu nękanie i brak swobody. To ważna nauka dla wszystkich osób pracujących w oświacie: należy dołożyć wszelkich starań, aby młode pokolenie było zadowolone z naszych działań, bo w ich rękach spoczywa spokój duszy nauczycielskiej.

   Na koniec zawitała do nas Zosia, młoda dziewczyna, za którą oglądało się wielu chłopców. Niestety, nie zdążyła ona zaznać trudów uczniowskiej miłości, która kwitnie w wielu szatniach szkolnych oraz w zaułkach murów. Umarła zbyt młodo, dlatego szukała uczucia wśród naszych uczniów. Niestety, wszyscy chłopcy są już zajęci, więc Zosia musiała odejść z niczym.

   Te uroczystości pozwoliły wielu osobom, w tym szczególnie gronu pedagogicznemu, poważnie zastanowić się nad swoim postępowaniem. Na efekty nie trzeba było długo czekać. Strach przed wiecznym potępieniem zmienił wiele metod pracy w naszej szkole. Skala zmian jest większa, niż po najlepszej konferencji szkoleniowej. Teraz w szkole panuje atmosfera zrozumienia, wszechogarniającej miłości oraz beztroski. Nauczyciele nie pozwalają, aby dzieci się przemęczały, a uczniowie radują się wspólnie spędzonymi chwilami w murach szkolnych.  

    Trudną lekcje życia nauczyciele i pracownicy szkoły osłodzili sobie słodkim ciastkiem ufundowanym przez Radę Rodziców. Ten pyszny upominek pozwolił złagodzić nastrój nostalgii, w który popadło grono pedagogiczne. Nauczyciele gorąco dziękują za wszystkie dowody uznania i wdzięczności, jakim były kwiaty i słodycze od uczniów. Gesty te niezwykle mile ich zaskoczyły, poprawiając humor na resztę dnia.

                                                                                                                                                                                       I.Ś.

Najnowsze aktualności